Gezien bij “Sterren op het Doek”, 22 oktober 2015, NPO 2,
Schilder en dichter Marko Klomp.
“Painting is silent poetry
And poetry is painting that speaks”
Plutarchus
Het gebruik van een onscherpe focus is kenmerkend voor de schilderijen
van de Nederlandse dichter en schilder Marko Klomp. Je zou zijn schilder-
stijl een eigentijdse vorm van “sfumato” kunnen noemen: het vervagen van
contouren en het verzachten van kleuren en tinten om een schilderij een
“mistige”, dromerige sfeer mee te geven. In 2012 maakte Marko het winnende
portret van Jeroen Krabbé tijdens de tv-uitzending van ‘Sterren op het doek’.
In 2010 debuteerde hij met de gedichtenbundel “Spalken van de levenslijn”
uitgegeven door De Witte Uitgeverij.
Zie ook de website van Marko Klomp:
Een schilder die ook “wazige” schilderijen maakt is Oswald Verhaak:
Het is een wijdverbreid misverstand in de fotografie dat alleen scherpe
foto’s goede foto’s zouden zijn. De Amerikaanse landschapsfotograaf
Ansel Adams merkte ooit terecht op:
“There’s nothing worse than a sharp image of a fuzzy concept”
Vermeer schildert vaak zachte contouren en toch heeft hij een kristal-
heldere visie en scherp concept. Vage contouren laten het licht “vloeien”
en versterken de werking van het licht, dat in de schilderijen van Vermeer
de hoofdrol speelt als een zelfstandig personage.
De schilderijen van Vermeer zijn een soort gedichten in verf over het licht.
Gedichten over een vrouw in gesprek met het licht.
Deze video van Marko Klomp met het schilderij van Jeroen Krabbé is op
YouTube te zien: