Gezien in fotografie-magazine SHUTR, juni 2016:
Fotoserie “Hopper Meditations” van Richard Tuschman.

“Ik droomde dat ik langzaam leefde….”
Vasalis (uit gedicht “Tijd”)

De persoonlijke fotografische respons op de intieme interieurstukken
van de Amerikaanse schilder Edward Hopper in de fotoserie “Hopper
Meditations” van Richard Tuschman is een benadering die mij erg
aanspreekt.

De beelden zijn in wezen fotomontages, samengesteld uit beeldelementen
van een model-fotoshoot en opnamen van een schaalmodel-interieur.
Ook creëert hij een mooie sfeer en diepte met scherpte-onscherpte effecten.
Bij Tuschman is de locatie altijd een slaapkamer. In zijn werk, laat hij de
schoonheid van eenzaamheid zien, een interessante spanning tussen
dromerige berusting en stil verlangen.

Net als Vermeer en Hopper heeft hij niet meer nodig dan één of twee
figuren in een eenvoudige, intieme binnenkamer om een raadselachtige
en interessante psychologische spanning te creëren, een verstild moment
in een ambigue verhaallijn met een open begin en einde.

“Ik voel mee met de figuren in mijn foto’s
en kan net als zij de hele dag
uit het raam staren”
Richard Tuschman

Richard Tuschman aan het woord over zijn eigen werk:

“Hopper Meditations” is a personal photographic response to the work of the
American painter, Edward Hopper. I have always loved the way Hopper’s
paintings, with an economy of means, are able to address the mysteries and
complexities of the human condition. Placing one or two figures in humble,
intimate settings, he created quiet scenes that are psychologically compelling
with open-ended narratives. The characters’ emotional states can seem to waver
paradoxically between reverie and alienation, or perhaps between longing and
resignation. Dramatic lighting heightens the emotional overtones, but any final
interpretation is left to the viewer. These are all qualities I hope to imbue
in my images as well.

 

In other ways, my pictures diverge from Hopper’s paintings. The general mood in
my work is more somber, and the lighting is less harsh than in Hopper’s. I am
trying to achieve an effect perhaps closer to the chiaroscuro lighting of
Rembrandt, another painter I greatly admire.

 

I would like the lighting to act as almost another character, not only illuminating
the form of the figures, but also echoing and evoking the their inner lives.
I suppose I would like to marry the theatricality of Rembrandt with the humility of
Hopper. In this way, I like to think of my images as dramas for a small stage, with
the figures as actors in a one or two character play. The characters, by appearance,
are rooted specifically in the past, somewhere in Hopper’s mid-twentieth century.
For me, this augments the dreamlike, staged effect of the scenes. The themes they
evoke, though—solitude, alienation, longing—are timeless and universal.
—Richard Tuschman

Bron: https://www.lensculture.com/articles/richard-tuschman-hopper-meditations

 

 

Link naar de website van Richard Tuschman:
Website Richard Tuschman

Bekijk ook deze video op YouTube: