Maandelijks archief: oktober 2015

Marko Klomp – “Blur Paintings”

Gezien bij “Sterren op het Doek”, 22 oktober 2015, NPO 2,
Schilder en dichter Marko Klomp.

“Painting is silent poetry
And poetry is painting that speaks”
Plutarchus

 

 

Het gebruik van een onscherpe focus is kenmerkend voor de schilderijen
van de Nederlandse dichter en schilder Marko Klomp. Je zou zijn schilder-
stijl een eigentijdse vorm van “sfumato” kunnen noemen: het vervagen van
contouren en het verzachten van kleuren en tinten om een schilderij een
“mistige”, dromerige sfeer mee te geven. In 2012 maakte Marko het winnende
portret van Jeroen Krabbé tijdens de tv-uitzending van ‘Sterren op het doek’.
In 2010 debuteerde hij met de gedichtenbundel “Spalken van de levenslijn”
uitgegeven door De Witte Uitgeverij.
Zie ook de website van Marko Klomp:

www.markoklomp.com

Een schilder die ook “wazige” schilderijen maakt is Oswald Verhaak:

Het is een wijdverbreid misverstand in de fotografie dat alleen scherpe
foto’s goede foto’s zouden zijn. De Amerikaanse landschapsfotograaf
Ansel Adams merkte ooit terecht op:
“There’s nothing worse than a sharp image of a fuzzy concept”

Vermeer schildert vaak zachte contouren en toch heeft hij een kristal-
heldere visie en scherp concept. Vage contouren laten het licht “vloeien”
en versterken de werking van het licht, dat in de schilderijen van Vermeer
de hoofdrol speelt als een zelfstandig personage.
De schilderijen van Vermeer zijn een soort gedichten in verf over het licht.
Gedichten over een vrouw in gesprek met het licht.

 

Deze video van Marko Klomp met het schilderij van Jeroen Krabbé is op
YouTube te zien:

Paolo Ventura – “Un Mondo Infinito !”

Gezien in op 16 oktober 2015 in Museum Het Valkhof, Nijmegen
Geënsceneerde fotografie in de expositie “Paolo Ventura – Un Mondo Infinito !”

“All the World’s a Stage”
William Shakespeare

 

 

 

 

Het werk van de Italiaanse fotograaf Paolo Ventura heeft een zekere
verwantschap met het werk van Teun Hocks. Net als Teun Hocks ontwerpt
en schildert hij achtergronden en decors in zijn atelier en creëert hij
verstilde theaterscènes, die hij vervolgens fotografeert.
De sfeer in zijn foto’s doet me een beetje denken aan de film Amarcord
van Federico Fellini met zijn melancholische jeugdherinneringen
in het Italië van de vroege twintigste eeuw.

Meer informatie over de tentoonstelling staat op de website van Museum Het Valkhof:

Paolo Ventura in Museum Het valkhof, Nijmegen

Op YouTube is een interview te zien met Paolo Ventura in zijn studio over zijn
fotoboek “Winter Stories” (2009) :

Jonathan Janson – Dedicated to Vermeer

Website “Essential Vermeer” van Jonathan Janson

“Someday, everything’s gonna be different
When I paint my masterpiece”
Bob Dylan

Jonathan Janson is een Amerikaanse kunstschilder, woont
en werkt in Rome en schildert eigentijdse pastiches,
geïnspireerd op Vermeer-composities. Een meisje of jongeman
aan een tafel in een hoek van een kamer bij het raam waar
het licht mooi is.

 

 

Ook schilderde hij voor de speelfilm “Brush With Fate”
-met oa. Glenn Close- een “nog onontdekte Vermeer”.

Zijn grootste verdienste ligt misschien in zijn website
Essential Vermeer, waar je eigenlijk alles kunt vinden,
wat er over Vermeer te weten valt.
En steeds geactualiseerd met de meest recente Vermeer-
publicaties,events en tentoonstellingen.
Klik op de link:

website essential vermeer

Op YouTube staat een cover van The Band van het
Bob Dylan-nummer “When I Paint my Masterpiece”:

Jan Weissenbruch – “Luchtschappen”

Gezien in Museum Het Valkhof, Nijmegen: twee kleine schilderijen van Jan
Weissenbruch en expositie Weissenbruch in Museum Jan Cunen, Oss, 1999

“Hoe vlakker het landschap,
hoe groter de luchten –
en Hollandse Luchten zijn sensationeel”
Ethel Portnoy

 

 

Jan Weissenbruch onderscheidt zich in de Haagsche School door zijn
heldere kleurgebruik en gevoel voor abstractie. In de collectie van
Museum Het Valkhof in Nijmegen behoren twee kleine schilderijtjes
van Weissenbruch tot mijn favorieten:
“De Oude Haven met de Bottelpoort in Nijmegen” en “Waalkade in Nij-
megen met Kraan”.
Zijn heldere blauwe luchten spreken me aan, net als de blauwen in
Vermeer’s Gezicht op Delft. Zijn gevoel voor abstractie laat zich mooi
zien in het schilderijtje “Te Noorden bij Nieuwkoop” in het Dordrechts
Museum. Het witte zeil en de witte wolk gaan een bijna abstracte relatie
aan. Zelf noemde hij zijn wolkenluchten een “Ding onder de Dingen”.
Zijn schilderijen zouden wellicht beter “luchtschappen” genoemd kunnen
worden.

Op de website van Museum Het Valkhof staan twee aardige stukjes over de twee
schilderijen van Weissenbruch in eigen collectie:
Oude Haven met Bottelpoort
Waalkade Nijmegen met Kraan

Carel Peeters schrijft in Vrij Nederland een mooi stukje over “Het wit
bij Weissenbruch”, oa. in het schilderij “Te Noorden bij Nieuwkoop”:
Het Wit bij Weissenbruch

Op YouTube is een video te zien van het schilderij “Strandgezicht” van
Jan Hendrik Weissenbruch, een neef van Jan Weissenbruch: